Karakuri, Japon kültüründe kendi kendine hareket edebilen mekanik özelliği olan bir bebektir. 17. yüzyıldan kalan geleneksel bebek, günlük hayatın, festivallerin ve geleneksel tiyatronun bir parçasıdır. Günlük hayatta çay sunumu sırasında kollarına bir fincan çay konan karakuri bebeği çayı yürüyormuş gibi ileri hareket ederek ve başı ile selam vererek sunmaktadır.

Çay fincanı alınıp yenisi konduğunda her şey baştan başlayarak otomatik şekilde kurulmaktadır. Tiyatroda karakuri bebeği çok çeşitli şekilde ve hareketler sunabilmektedir. 

Japonya’nın geleneksel bebeği günümüzde bir çok yönü ile kaizen çalışmalarına ilham kaynağı olmuştur. Burada kullanılan teknikler enerji tasarrufu yapmak için malzeme hareketlerinin yapılması için kullanılmaya başlanmıştır. Malzemenin kendi ağırlığından faydalanarak sistemin kurulması ve hareketin sağlanması amaçlanmaktadır. Böyle enerji ihtiyacı olmadan malzeme hareketinin otomatik bir şekilde yapılması sağlanmaya çalışılmaktadır.

Aynı zamanda kullanılan teknikler, hidrolik, pnömatik veya elektrik kullanmadan bir takım görevleri yerine getirmeyi sağlar. Bunu yaparken yer çekimi kuvvetini kullanır veya operatörlerden ufak kuvvetler ile tetiklenerek çalışır ve her şey mekaniktir.

Bir prosesi otomasyona dönüştürürken, saf mekanizmaların kullanılması işletme ve bakım maliyetlerini minimuma indirmektedir.